CV i profesionalna ostvarenja
Pionirski put, od ljekara do bioregulatornog doktora
“…Imala sam potrebu da bolje upoznam istoriju konvencionalne medicine i usavršim njene originalne prirodno–tradicionalno-iscjeliteljske korijene. Težila sam da ih usaglasim sa savremenom tehno-farmakološkom medicinskom doktrinom i potom integrišem sa dostignućima iz naučnih oblasti poput: kvantne fizike, teorije sistema, psihosomatike i epigenetike. Željela sam da otkrijem tajnu umjetnosti liječništva, koja nam je bila uskraćena na medicinskim fakultetima; a kao ljekar opšte prakse brzo sam shvatila da je takvo medicinsko iskustvo nedokučivo kroz dalje usavršavanje unutar komercijalne alopatske medicine…”
Rođena sam 9. marta 1961. godine u Podgorici, kao Tatjana (Velimira) Bošković. Diplomirala sam na Medicinskom fakultetu u Sarajevu 1985. godine. Prakticiram novi oblik integrativne medicine, danas u svijetu već poznat pod imenom Bioregulatorna medicina.
Bioregulatornu Medicinu sam osnovala u centralnom Londonu, u saradnji sa kolegom i bivšim suprugom dr Damirom Šakambetom, u periodu od 1994 do 2020 godine. Posvetila sam preko 25 godina pionirskom medicinskom radu, usavršavajući bioregulatorni terapijski pristup kako u teoriji tako i u kliničkoj praksi; te kao internacionalni predavač kurseva i radioica iz Bioregulatorne medicine za ljekare i alternativne terapeute širom svijeta.
1994 godine smo dr Damir Šakambet i ja osnovali bioregulatornu kliniku u centralnom Londonu – Biomedicinski Centar; i registrovali nevladinu organizaciju Biomedicinska Fondacija. Fondaciju smo registrovali u cilju daljeg istraživačkog rada i sprovođenja edukacije iz Bioregulatorne medicine, a potom smo u fondaciju inkorporirali i nacionalne akademije i udruženja iz Bioregulatorne medicine, kao i Internacionalno udruženje iz Bioregulatorne medicine.
U Londonu mi je 2000. godine dodjeljena Nagrada Mileniuma za doprinos u liječenju Post-traumatskog-stres-sindroma mojom autentičnom psihosomatskom metodom, koju sam nazvala Bioregulatornom psihosomatskom terapijom.
Pionirskim radom na polju Bioregulatorne medicine uokvirili smo u teoretskom i praktičnom smislu naučno dosljedan, terapijski efikasan i finansijski validan integrativni zdravstveni meta-sistem Bioregulatorni zdravstveni sistem . Ovaj medicinski sistem smo osnovali sa ciljem jačanja zdravlja, razvijanja neiskorištenih zdravstvenih potencijala, kao i za liječenje harmoniziranjem narušenih zdravstvenih resursa, odnosno – liječenje zdravljem. Bioregulatorni zdravstveni sistem sinergistično integriše stara sa novim i konvencionalna sa alternativnim medicinskim znanjima, u cilju ostvarivanja i preventivne i regenerativne bioregulacije. Stoga bioregulatorna zdravstvena njega terapijski fokus uvijek stavlja na psihosomatsku harmonizaciju i regulisanje ugroženih, oslabljenih ili nedovoljno korištenih homeostatskih i alostatskih samoregulatornih mehanizama pacijenta.
Moja najveća profesionalna aspiracija je da se Bioregulatorna medicina uvede na medicinske fakultete kao zvanična specijalistička grana – jer joj je kao umjetnosti liječništva tu uvijek i bilo mjesto. Ujedno smatram da je Bioregulatorna medicina najefikasniji modus integracije konvencionalnih i alternativnih terapijskih metoda, kao i put koji najviše obećava za dalji razvoj Integrativne medicine 21og vijeka.
Do ljeta 2020. godine sam praktikovala i predavala Bioregulatornu medicinu u Biomedicinskom Centru u Londonu na poziciji Direktora Centra, Direktora kliničkih studija Britanske Akademije za Bioregulatornu Medicinu i Predsjednika Internacionalnog Udruženja za Bioregulatornu Medicinu. Član sam Kraljevskog Udruženja za Javno Zdravstvo UK, počasni član Medicinskog Kolegijuma Bolivije – i počasni član Internacionalnog Udruženja za Bioregulatornu Medicinu.
Nakon sporazumnog razvoda braka sa dr D. Šakambetom, posljedičnog profesionalnog odvajanja 2020e godine, kao i koincidirajuće kovid krize – privremeno sam se preselila u Crnu Goru, u Sutomore; a svoj klinički rad u Londonu sam nastavila u Harley Street-u. Iz Sutomora pružam bioregulatorne konsultacije i predavanja putem mreže kao Biomedik Doktor; a kao predsjednik neprofitne registrovane nevladine organizacije Ecobiom Montenegro – volonterski se bavim humanitarnim i ekološkim razvojem Sutomora i Crne Gore.
Još kao mladi ljekar opšte prakse upisala sam postdiplomske studije iz farmakologije – što mi je paradoksalno samo probudilo entuzijazam za istraživanje prirodnih metoda liječenja. Zbog toga sam 1987. godine završila kurs iz akupunkture, postavši prvi ljekar akupunkturolog u Sarajevu. Potom sam se preselila u London na dalja usavršavanja i istraživački rad, gdje sam nastavila sa studijama alternativnih i komplementarnih terapija. Imala sam potrebu da bolje upoznam istoriju konvencionalne medicine i usavršim njene originalne prirodno–tradicionalno-iscjeliteljske terapijske korijene. Težila sam da ih usaglasim sa savremenom tehno-farmakološkom doktrinom i potom integrišem sa dostignućima iz naučnih oblasti poput: kvantne fizike, teorije sistema, psihosomatike i epigenetike. Željela sam da otkrijem tajnu umjetnosti liječništva koja nam je bila uskraćena na medicinskim fakultetima; a kao ljekar opšte prakse brzo sam shvatila da je takvo medicinsko iskustvo nedokučivo kroz dalje usavršavanje unutar komercijalne alopatske medicine.
Velika je medicinske nepravda i zločin nad čovječanstvom učinjen u ime razvoja tehno-farmakološke medicinske doktrine. Ljekarima su uskraćena iskustva i dostignuća najvećih medicinskih velikana, poput Dr R Štajnera, Dr W. Rajha, Dr W. H. Bejtsa, Dr R. R. Rajfa ili Dr M. Gersona, da pomenem bar neke – time što su sistematski izbačeni iz edukacionih programa svih medicinskih fakulteta svijeta. Štaviše, ovi i drugi vrhunski medicinski pioniri su okrivljeni, proglašeni šarlatanima i skoro u potpunosti izbrisani iz medicinske istorije. ‘Zgriješili’ su što su naučno istraživali nepoznate i zabranjene teritorije i hrabro se borili protiv medicinske dogme svoga vremena – naoružani istinom, nekorumpiranom naukom, medicinskom etikom i ličnim integritetom. Mnogi su zbpg toga izgubili svoje živote ili profesionalne reputacije, a da većina savremenih ljekara nažalost nikada nije ni čula za ove medicinske heroje, koje su se žrtvovali u borbi protiv ‘profesionalnog pranja mozga’ i degeneracije medicinske nauke i struke.
Iskustva i dostignuća medicinskih pionira ipak nastavljaju da žive u njihovim knjigama i zaostavštinama, koje kao zvijezde vodilje svijetle i ukazuju na pravi put za medicinu naše budućnosti. Besmrtni duh medicinskih genija i dalje neumorno poziva na suštinske medicinske vrijednosti: na bezuslovnu humanost i profesionalnu posvećenost; na nerežirana naučna znanja i medicinsku etiku; na zdrav razum i istorijsko medicinsko nasljeđe; kao i na tradicionalna iskustva i mudrosti, koja su izdržala i preživjela test vremena.
Njihova djela inspirišu i ostavljaju bez daha sve one koji se usude da izađu iz okvira korumpiranog medicinskog sistema, kako bi ih izučavali. Željela sam da sakupim njihova sve teže i teže dostupna znanja i ponudim ih na uvid ljekarima – kako bi na izvornim medicinskim učenjima sami zaključili na čemu je bazirana moderna medicina. Nemam ni najmanju sumlju da će, kada im se vrati pokreadeno medicinsko nasljeđe. savremeni ljekari precizno znati kako da izliječe konvencionalnu medicinu i vrate joj esenciju liječništva u poljuljane temelje. Takođe nemam ni najmanju sumnju da će to učiniti entuzijastično i iz časnih pobuda – u ime svog ličnog i profesionalnog integriteta; u ime istine, zdravlja i nerežirane nauke; u ime humanosti, Hipokratskog duha i zakletve – u ime čovječanstva i za čovječanstvo.
Nakon otvaranja Biomedicinskog Centra u Londonu, u svoju konvencionalnu medicinsku praksu uključila sam i razne KAM terapije (komplementarna i alternativna medicina) poput: Akupunkture, Herbologije, Homeopatije, Antihomotoksične terapije, Psihoterapije, Bioresonantne medicine, Iridologije, Kolor terapije, raznih manuelnih tehnika, nutritivno-dijetalno-saplementacijskih terapijskih disciplina i detoksifikacionih strategija. Potom sam ih, u saradnji sa dr Damirom Šakambetom pokušala integrisati sa znanjima zvanične medicinske nauke u jedinsven medicinski meta-sistem, koga smo nazvali Bioregulatornog zdravstvenog sistema. Tako smo 1994 postavili temelje za razvoj Bioregulatorne Medicine, od kada sam determinisana da svoj profesionalni život posvetim prakticiranju i širenju ove nove i zdravlju posvećene medicinske paradigme.
Od samog početka istraživanja fokus mog najvećeg profesionalnog interesovanja je bila psihosomatska bioregulacija, kako sa aspekta kurativne tako i sa aspekta preventivne i regenerativne medicine. Motivisana da istražim prirodu patološkog psihosomatskog procesa, kao i načina reverzije psihosomatizacije ka optimalnom zdravlju – definisala sam stanje “latentne bolesti”, koje sam nazvala Presomatski sindrom. Ovo startno i biospecifično stanja predispozicije za razvoj svake bolesti, pomoglo mi je da shvatim i ostale razvojne faze psihosomatskog procesa. Spoznaja da je Presomatski sindrom zajednički prekursor svih individualnih patologija takođe mi je pomogla da posljedično razradilm i autentičnu metodologiju za terapijsku reverziju psihosomatike i optimizaciju zdravlja, koju sam nazivala Bioregulatorna Psihosomatska Terapija.
Moja psihosomatska metoda, za koju mi je 2000 godine dodjeljena nagrada Mileniuma, funkcionalna je sinteza različitih fizikalnih terapija (većinski baziranih na metodologijama Fizijatrije, Osteopatije, Limfne drenaže, Rolfinga, Šiatsu masaže, Bioresonance, Kineziologije, Iridologije, Bioenergetike, kranio-sakralne terapije i Aleksandrove tehnike) sa holistički integrisanim post-jungijanskim i neo-rajhijanskim psihoterapijama – kao i sa akupunkturom, homeopatijom, nutritivno-dijetalno-suplementalnim metodama i detoksifikacionim terapijskim strategijama.
Jačanje oslabljenih zdravstvenih resursa je glavni mehanizam koji pokreće rijedak prirodni fenomen zvani spontana remisija (Restitutio ad Integrum). Stavljanjem samoregulatornih mehanizama u terapijski fokus ove remisije nužno prestaju biti samo rijedak i spontan prirodni fenomen – već postaju rezultat umjetnosti liječništva i iscjeliteljstva. Predvidiva i česta indukcija ovakvih remisija ostvarljiva je po mom mišljenju i unutar državnog zdravstva, u koliko bi se vratio bioregulatorni terapijski pristup u edukativne programe medicinskih fakulteta. Smatram da bi to rezultiralo sa spontanom integracijom savremene medicinske nauke i prakse sa umjetnošću liječništva, te posljedičnim masovnim medicinski indukovanim remisijama – što i jeste najuzvišeniji cilj medicine.
Inkorporiranje bioregulatorne i regenerativne zdravstvene njege specifične za svaku pojedinačnu bolest unutar oficijelne medicine, neminovno bi doveo do velikih i suštinskih promjena postojećeg zdravstvenog sistema. Što je još važnije, smatram da bi ovakav medicinski kvantni skok doveo do ubrzane ekspanzije opšteg zdravlja, kao i individualne i kolektivne svijesti; te i do posljedičnog prosperiteta zdravstva, ekologije, ekonomije i politike – odnosno do prosperiteta svih slojeva društva.